Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Βόλτα στην παραλία

Και ξαφνικά χθες το μεσημέρι μετά από τρεις μέρες συνεχούς νεροποντής βγήκε ήλιος. Βγήκε δειλά δειλά μέσα από τα σύνεφα σαν να μην είχε αποφασίσει αν θα μας κάνει τη χάρη να μέινει και να στεγνώσει όσα η βροχή είχε νερουλιάσει.
Κι όμως, αποφάσισε πως ήρθε για να μείνει και μας έκανε τη χάρη να κρατήσει ως το απόγευμα. Τα παιδιά δεν κρατιόντουσαν. Πόσο άλλωστε να κρατηθείς όταν είσαι 3 1/2 και 1 και είσαι κλεισμένος μέσα όλο το σαββατοκύριακο;
Πήραμε λοιπόν το καρότσι και κατηφορίσαμε προς την παραλία. Η χαρά τους δεν περιγράφεται. Η Άννα μόλις φτάσαμε στην άμμο δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά, μας άφησε και προχώρησε θαρρετά στην άμμο και άρχισε να παίζει με τις πετρούλες και την άμμο - έναν συναρπαστικό κόσμο που γλιστρούσε ανάμεσα στα δαχτυλάκια της και συνάμα κολλούσε και πάνω της, κάνοντας την να αναρωτιέται τι συμβαίνει.

Ο Παύλος αν και στην αρχή ακολούθησε την αδελφή του, στη συνέχεια ήρθε κοντά μας και έπαιζε με την άμμο γύρω μας.




 Βρήκε μάλιστα και ένα κοχύλι που το χάρισε στη μαμά του με πολλή υπερηφάνια.






Ύστερα από λίγο ήρθε στην παρέα μας και η Άννα και μείναμε εκεί και οι τέσσερεις, οι δύο μικροί να παίζουν και οι άλλοι δύο μεγάλοι να καμαρώνουν τα αγγελούδια τους.


Πόσο απλό είναι τελικά να είσαι ευτυχισμένος! Δεν χρειάζεται παρά λίγος ήλιος, άμμος και ένα κοχύλι!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου