Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Γιατί δε με ακούνε οι μέλλουσες μαμάδες;

Γιατί δε με ακούνε οι μέλλουσες μαμάδες;
Ερώτημα ρητορικό και μάλλον αναπάντητο.
Έγινα μαμά πριν 3 χρόνια και 2 μήνες (περίπου) για πρώτη φορά και αναγκαστικά έμαθα στου κασίδη το κεφάλι! Παρ᾽ όλες τις προσπάθειές μου να ενημερωθώ από τους επαγγελματίες υγείας στην πόλη που έμενα τότε, δυστυχώς, δεν κατάφερα και πολλά πράγματα. Οι προσπάθειές μου έμειναν άκαρπες, διότι υπήρχε έλλειψη προσωπικού στο νοσοκομείο και δεν υπήρχαν προφανώς αρκετές μαίες για να γίνουν μαθήματα ψυχοπροφυλακτικής. Στα συνεχόμενα τηλεφωνήματά μου, η απάντηση ήταν σταθερή: πάρτε την άλλη βδομάδα, ίσως.....
Ώσπου ἐφτασα στην 36η εβδομἀδα και η απάντηση ήταν: Τὠρα είναι αργά. Δεν μπορείτε πλέον να παρακολουθήσετε τα μαθήματα (ποια μαθήματα; αυτά που δεν θα γίνονταν ούτως ή άλλως)......
Σε άλλη ανάρτηση θα αναπτύξω περισσότερο το θέμα των επαρχιακών νοσοκομείων και των ελλείψεών τους (γι᾽ αυτό και χάριν συντομίας προς το παρόν θα το προσπεράσω).

Οι γνώσεις μου βασίστηκαν στο internet και σε μερικές φίλες που μέσω e-mail μου έδωσαν κάποιες πληροφορίες. Έμαθα με τον δύσκολο τρόπο, αλλά έμαθα κάποια πράγματα.

Αυτές τις όποιες γνώσεις προσπαθώ να μεταφέρω (είπαμε γνωστός ξερόλας!) σε φίλες μου που πρόκειται να γίνουν για πρώτη φορά μανούλες και τα έχουν -προφανώς και απολύτως λογικώς- χαμένα. Άδικος κόπος!!! Αν και βρίσκονται στην Αθήνα, δεν ενδιαφέρθηκαν καθόλου να παρακολουθήσουν μαθήματα ψυχοπροφυλακτικής και θεώρησαν ότι ο θηλασμός είναι κάτι εύκολο που μπορεί να τους δείξει η μαμά τους. Οι προτροπἐς μου να ζητήσουν βοήθεια από κάποιον ειδικό, φυσικά από το ένα αυτί μπήκαν και από το άλλο βγήκαν και οι δικές μου συμβουλές πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων.

Δεν τις κακολογώ. Έτσι νόμιζαν ότι έκαναν το καλύτερο για τα παιδιά τους.

Το θέμα είναι ότι εκ των υστέρων ήρθαν στα λόγια μου και αναγνὠρισαν εκτός των άλλων και τις δικἐς μου καλές προθέσεις και την αναγκαιότητα όσων έλεγα και πρότεινα.

Και δεν είναι θέμα εγωισμού. Να πω δηλαδή ότι χαίρομαι που ήρθαν έτσι τα πράγματα και ταλαιπωρήθηκαν και δυσκολεύτηκαν κι αυτές όπως εγώ;;;;
Σε καμία περίπτωση. Δεν καταλαβαίνω όμως : γιατί δεν με ακούσαν όταν ήταν καιρός;;;

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Γιατί δε με ακούνε;

Το ερώτημα είναι εδώ και καιρό στα χείλη μου.
Και απευθύνεται σε πολλούς. Από αυτό τον ιστότοπο θα προσπαθήσω όσο μπορώ να απευθυνθώ σε όσους περισσότερους γίνεται και να εκφράσω τις απορίες, τις απόψεις και τις ιδέες μου (σωστές ή και λάθος κάποιες φορές).  Οι παρατηρήσεις και τα σχόλια δεκτά και επιθυμητά ως τροφή για σκέψη και περισυλλογή!