Και ερχόμαστε τρεις μέρες πριν 5/2/13, ημέρα Τρίτη.
Παίρνω τηλέφωνο το 14784 (εσείς βάλτε όποιο άλλο νούμερο θέλετε από τα πολλά που κυκλοφορούν) και ρωτάω πώς μπορώ να κλείσω ραντεβού για τεστ παπ στην Καβάλα. Μου απαντάει μια ευγενέστατη κοπέλα ότι πρέπει πρώτα να μου το γράψει ένας γιατρός και στη συνέχεια να κλείσω ραντεβού στο ΙΚΑ (πλέον εξυπηρετούμαστε και εμείς του δημοσίου) για να το κάνω. Ρωτάω, λοιπόν, πότε μπορώ να κλείσω τα ραντεβού το συντομότερο και - ω του θαύματος - μου δίνει την ίδια μέρα ραντεβού για τη συνταγογράφηση στις 12:20 και την επόμενη στις 7:50 για τεστ παπ (σε ώρες που μπορώ να πάω πριν ή μετά τη δουλειά μου). Περιχαρής, πηγαίνω στα ιατρεία του ΙΚΑ στις 12:00 για να δω μια ταμπέλα απ᾽έξω: ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΕΣΤ ΠΑΠ. Χτυπάω την πόρτα και μια νεαρή γιατρός με πληροφορεί ότι όχι μόνο δεν κάνουν, αλλά και δεν συνταγογραφούν καν. Στο Νοσοκομείο, μου λέει, στο Τμήμα Οικογενειακού Προγραμματισμού.
Μένω έκπληκτη, δε λέω τίποτα και παίρνω τα μπογαλάκια μου για το Νοσοκομείο.
Στην είσοδο του Νοσοκομείου στις Πληροφορίες ρωτάω πού μπορώ να κλείσω ραντεβού για τεστ παπ και μου λένε πως πρέπει να περιμένω τη σειρά μου για να μπω μέσα, όπου και κλείνονται τα ραντεβού. Μετά από ούτε ένα λεπτό, βγαίνει η προηγούμενη κυρία και μπαίνω μέσα. Κάθομαι απέναντι απὀ την υπάλληλο, της εξηγώ το λόγο για τον οποίο βρίσκομαι εκεί, με ρωτάει κάποιες λεπτομέρειες και μου λέει ότι το ραντεβού θα πρέπει να γίνει τον επόμενο μήνα, γιατί έχουν περάσει οι ημερομηνίες που δίνουν οι γιατροί ως κατάλληλες για την εξέταση αυτή.
- Μα,της λέω ευγενικά, σε γιατρό ιδιώτη μου έδωσαν μεγαλύτερο χρονικό περιθώριο.
- Λυπάμαι, αλλά αυτές τις οδηγίες μου έχουν δώσει, απαντά.
- Δεν πειράζει με δική μου ευθύνη, μπορούμε να κλείσουμε για την επόμενη εβδομάδα; (γιατί γι᾽ αυτήν δεν υπήρχε ούτε ένα διαθέσιμο.)
- Ευχαρίστως, μου απαντάει. Την άλλη Τετάρτη 13/2/13 στις 10:30 π.μ.
- Δυστυχώς, δεν μπορώ αυτή την ώρα. Δεν έχει νωρίτερα, ρωτάω όσο πιο ευγενικά μπορώ, μιας και έχω προσέξει ότι η νεαρή γυναίκα απέναντί μου είναι μάλλον στον 6ο ή και 7ο μήνα κύησης.
- Την Πέμπτη 14/2/13 στις 9:30 (ώρα που πάλι θα πρέπει να βρίσκομαι στο σχολείο).
- Τον άλλο μήνα, λέω, έστω (αφού κοιτάξω το ημερολόγιο στο κινητό μου και υπολογίσω τις κατάλληλες ημερομηνίες), μπορούμε να βρούμε για Τετάρτη πρωί, το πρώτο πρώτο ραντεβού (δηλαδή στις 9:00, νωρίτερα δεν έχει!).
Γυρίζει στον υπολογιστή η κοπέλα, αλλά δυστυχώς δεν της έχουν δοθεί ακόμη τα ραντεβού του Μαρτίου και με συμβουλεύει να πάρω τηλέφωνο να κλείσω το ραντεβού κάποια στιγμή αργότερα στο 1535.
- Πόσο αργότερα, ρωτάω κι απάντηση δεν πήρα. Όχι γιατί δεν ήθελε, αλλά γιατί δεν ήξερε να μου πει!
Κι έφυγα, χωρίς να πω τίποτα. Άλλωστε και τι να πεις; Σε ποιον να ζητήσεις ευθύνες;
Επιστρέφω, λοιπόν, η καλή σου σπίτι και κλείνω κι εγώ ραντεβού στην ιδιώτη γιατρό-που έχει ναι μεν σύμβαση με τον ΕΟΠΠΥ-αλλά δεν μπορεί να με δεχτεί πλέον πρωί πριν τις 15/3/13- και κλείνω απογευματινό ραντεβού κανονικά και με το νόμο για τις 12/2/13.
Θα πάω και θα το πληρώσω, σαν να μην είμαι ασφαλισμένη, σαν να μη μου κρατάνε χρήματα από το μισθό μου, σαν να μην υπάρχει δημόσια υγεία βρε αδερφέ!
Υ.Γ. Και όλως τυχαίως, διαβάζω πριν δυο μέρες την ανάρτηση της Αγγελικής που βρίσκεται στην Αγγλία για το Nhs (το εθνικό σύστημα υγείας στην Αγγλία ντε) και μου πέφτουν τα σαγόνια στο πάτωμα!
Υ.Γ.1 Άντε και του χρόνου θα το προγραμματίσω τρεις μήνες πριν για να το πετύχω!
Στην είσοδο του Νοσοκομείου στις Πληροφορίες ρωτάω πού μπορώ να κλείσω ραντεβού για τεστ παπ και μου λένε πως πρέπει να περιμένω τη σειρά μου για να μπω μέσα, όπου και κλείνονται τα ραντεβού. Μετά από ούτε ένα λεπτό, βγαίνει η προηγούμενη κυρία και μπαίνω μέσα. Κάθομαι απέναντι απὀ την υπάλληλο, της εξηγώ το λόγο για τον οποίο βρίσκομαι εκεί, με ρωτάει κάποιες λεπτομέρειες και μου λέει ότι το ραντεβού θα πρέπει να γίνει τον επόμενο μήνα, γιατί έχουν περάσει οι ημερομηνίες που δίνουν οι γιατροί ως κατάλληλες για την εξέταση αυτή.
- Μα,της λέω ευγενικά, σε γιατρό ιδιώτη μου έδωσαν μεγαλύτερο χρονικό περιθώριο.
- Λυπάμαι, αλλά αυτές τις οδηγίες μου έχουν δώσει, απαντά.
- Δεν πειράζει με δική μου ευθύνη, μπορούμε να κλείσουμε για την επόμενη εβδομάδα; (γιατί γι᾽ αυτήν δεν υπήρχε ούτε ένα διαθέσιμο.)
- Ευχαρίστως, μου απαντάει. Την άλλη Τετάρτη 13/2/13 στις 10:30 π.μ.
- Δυστυχώς, δεν μπορώ αυτή την ώρα. Δεν έχει νωρίτερα, ρωτάω όσο πιο ευγενικά μπορώ, μιας και έχω προσέξει ότι η νεαρή γυναίκα απέναντί μου είναι μάλλον στον 6ο ή και 7ο μήνα κύησης.
- Την Πέμπτη 14/2/13 στις 9:30 (ώρα που πάλι θα πρέπει να βρίσκομαι στο σχολείο).
- Τον άλλο μήνα, λέω, έστω (αφού κοιτάξω το ημερολόγιο στο κινητό μου και υπολογίσω τις κατάλληλες ημερομηνίες), μπορούμε να βρούμε για Τετάρτη πρωί, το πρώτο πρώτο ραντεβού (δηλαδή στις 9:00, νωρίτερα δεν έχει!).
Γυρίζει στον υπολογιστή η κοπέλα, αλλά δυστυχώς δεν της έχουν δοθεί ακόμη τα ραντεβού του Μαρτίου και με συμβουλεύει να πάρω τηλέφωνο να κλείσω το ραντεβού κάποια στιγμή αργότερα στο 1535.
- Πόσο αργότερα, ρωτάω κι απάντηση δεν πήρα. Όχι γιατί δεν ήθελε, αλλά γιατί δεν ήξερε να μου πει!
Κι έφυγα, χωρίς να πω τίποτα. Άλλωστε και τι να πεις; Σε ποιον να ζητήσεις ευθύνες;
Επιστρέφω, λοιπόν, η καλή σου σπίτι και κλείνω κι εγώ ραντεβού στην ιδιώτη γιατρό-που έχει ναι μεν σύμβαση με τον ΕΟΠΠΥ-αλλά δεν μπορεί να με δεχτεί πλέον πρωί πριν τις 15/3/13- και κλείνω απογευματινό ραντεβού κανονικά και με το νόμο για τις 12/2/13.
Θα πάω και θα το πληρώσω, σαν να μην είμαι ασφαλισμένη, σαν να μη μου κρατάνε χρήματα από το μισθό μου, σαν να μην υπάρχει δημόσια υγεία βρε αδερφέ!
Υ.Γ. Και όλως τυχαίως, διαβάζω πριν δυο μέρες την ανάρτηση της Αγγελικής που βρίσκεται στην Αγγλία για το Nhs (το εθνικό σύστημα υγείας στην Αγγλία ντε) και μου πέφτουν τα σαγόνια στο πάτωμα!
Υ.Γ.1 Άντε και του χρόνου θα το προγραμματίσω τρεις μήνες πριν για να το πετύχω!