Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

Ζήτω οι αντιξοότητες!

Στο πρώτο έτος του Πανεπιστημίου μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση η γνώση ότι οι κάτοικοι της ελληνικής ενδοχώρας ¨αναγκάστηκαν¨ να στραφούν στα νησιά του Αιγαίου πελάγους (και των υπολοίπων πελάγων εν προκειμένω) καθώς και στις ακτές της Μ. Ασίας και του Εύξεινου Πόντου, λόγω των δυσκολιών και των αντιξοοτήτων που συναντούσαν στην καθημερινή μάχη για την επιβίωση και την εξασφάλιση της τροφής. Ἐτσι δημιουργήθηκαν οι πρώτες αποικίες. Οι Έλληνες έγιναν εν συνεχεία δεινοί θαλασσοπόροι και κυριάρχησαν στη Μεσόγειο. 
Το ανήσυχο, λοιπόν, πνεύμα των Ελλήνων, το περιπετειώδες, το ανοιχτό και περίεργο (με την καλή έννοια) για καθετί καινούριο καθορίστηκε κατά μεγάλο βαθμό από το περιβάλλον στο οποίο βρέθηκαν να κατοικούν. 
Για παράδειγμα, οι Αιγύπτιοι, οι οποίοι είχαν το δώρο του Νείλου και τις πλούσιες σοδειές, δεν αντιμετώπισαν τα ίδια προβλήματα με τους Έλληνες και κατά συνέπεια εξελίχθηκαν εντελώς διαφορετικά, αναπτύσσοντας έναν εκ διαμέτρου αντίθετο πολιτισμό. 

Αυτή η συνειδητοποίηση με σημάδεψε κατά κάποιον τρόπο και έμεινε για πάντα χαραγμένη σε κάποια γωνία του μυαλού μου. Ο θυμόσοφος ελληνικός λαός έχει μια παροιμία που εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο αυτή την ¨αποκάλυψη¨ που είχα στα 18 μου χρόνια: ¨κάθε εμπόδιο για καλό¨ λένε οι παλιοί και το επαναλάμβανα κι εγώ στις δυσκολίες που συναντούσα μπροστά μου, χωρίς όμως να αντιλαμβἀνομαι πλήρως το μέγεθος της σοφίας που κρύβουν αυτές οι τέσσερις λέξεις!

Σε μία συζήτηση που είχα πρόσφατα με μια ως τότε άγνωστη γυναίκα, με την οποία βρεθήκαμε να περνάμε μαζί το βράδυ μας στο νοσοκομείο, και κάπως έπρεπε να καλύψουμε την αμήχανη σιωπή και να περάσει η βραδιά και το επόμενο πρωί, βρέθηκα να της διηγούμαι κάποια περιστατικά από τη ζωή μου και τις δυσκολίες που έχουν βρεθεί στο δρόμο μας ως οικογένεια (εντάξει, δεν μονοπώλησα τη συζήτητηση, την άφηνα κι αυτήν να μιλάει ανά δεκαπεντάλεπτο...). Μου έκανε εντύπωση, όταν με κοίταξε με απορημένο ύφος και μου είπε ¨Πω πω, πόσα έχεις περάσει! Και πάλι καλά που είσαι ήρεμη, δεν είσαι καμία νευρική!¨ Ποιος εγώ; Που παλεύω τόσα χρόνια με τον οξύθυμο και νευρικό μου χαρακτήρα και χάνω κάθε φορά!

Πολλές φορές χρειάζεται μια τρίτη αντικειμενική ματιά, μια ματιά κάποιου έξω από εσένα και την οικογένειά σου, για να σε κάνει να δεις τα πράγματα πιο αντικειμενικά. Όλες οι δυσκολίες και οι αντιξοότητες που συνάντησα με έκαναν πιο δυνατή, με έμαθαν να μην το βάζω κάτω, να λυγίζω, αλλά να μη σπάω και να προσπαθώ να βλέπω τη ζωή πάντα με αισιοδοξία. Ακόμα κι αν καμιά φορά με παίρνει για λίγο η κατηφόρα.... δεν αργώ να σφίξω τα δόντια και να στηλώσω τα πόδια γερά στη γη και να ξεκινήσω να ψάχνω τρόπους να βγω από το πρόβλημα. Κι όταν το καταφέρω, δεν μένω να μεμψιμοιρώ, να καταριέμαι τη ζωή για ό,τι μου έστειλε. Το ξεχνάω και προχωράω παρακάτω. 

Τον τελευταίο καιρό ένιωθα να πνίγομαι, να μην μπορώ να πάρω ανάσα. Όλοι περνάμε δυσκολίες στη συγκυρία της οικονομικής κρίσης σε συνδυασμό με τα οικογενειακά και προσωπικά μας προβλήματα. Όλοι έχουμε κρίσεις ανασφάλειας και ίσως και πανικού μπροστά στα νέα μέτρα και ό,τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Όμως, κι αυτή τη φορά δεν θα το βάλω κάτω.
Τι κι αν ο άντρας μου σε λίγες μέρες βγαίνει σε διαθεσιμότητα; Τι κι αν όλα αλλάζουν και δυσκολεύουν στον επαγγελματικό μου χώρο (δημόσιο σχολείο); Τι κι αν δεν μπορέσω να στείλω τα παιδιά μου σε δύο ξένες γλώσσες, ωδείο, μπαλέτο και ταε κβο ντο (το καράτε θεωρείται ξεπερασμένο); Τι κι αν έρχεται το τρίτο παιδάκι μου γύρω στα τέλη Νοέμβρη και δεν ξέρω αν αυτό λέγεται θάρρος ή τρέλα, αλλά είναι μια απόφαση που δεν πάρθηκε ελαφρά τη καρδία, ούτε μας έτυχε, αλλά συνειδητοποιημένα θελήσαμε να αυξήσουμε την οικογένειά μας πολλαπλασιάζοντας κι άλλο την αγάπη που νιώθουμε;

Κάθε εμπόδιο που έρχεται στο δρόμο μας είναι για καλό. Κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του. Κάθε αντιξοότητα μας κάνει πιο δυνατούς, πιο σοφούς, πιο ευρηματικούς. Σαν τους αρχαίους Έλληνες που έπλευσαν πρώτοι στις απέναντι στεριές, για να βρουν τρόπους να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν. ᾽Ετσι κι εμείς θα καλωσορίσουμε τις αντιξοότητες και τα εμπόδια που συναντάμε στο δρόμο μας και ενωμένοι θα παλέψουμε να βγούμε πιο δυνατοί και πιο σοφοί από αυτές τις εμπειρίες!

7 σχόλια:

  1. Ό,τι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς ! Γι' αυτό προχωράμε πάντα μπροστά και προς τα πάνω !!! Καλή Πορεία, Μαράκι :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ´ ευχαριστώ Αγγελική μου! Έχεις δίκιο. Θα βγούμε πιο δυνατοί κι αυτή τη φορά!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  2. Μπράβο σου Μαίρη για τη δύναμη και το θάρρος σου.
    Ξέρεις πόσο σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι ένα τρίτο παιδάκι αλλά η ζώη μας όπως έχει διαμορφωθεί μου υψώνει ένα τεράστιο τοίχο;;; Ελπιζω να μπορέσω να τον γκρεμίσω όπως έκανες εσύ....όσο φυσικά με παίρνουν τα χρόνια. Κοντεύω τα 40:)
    Καλώς βρεθήκαμε! Να σου ζήσει η όμορφη οικογένεια σου.
    (Αν θες βγάλε την επαλήθευση στα σχόλια γιατί δυσκολεύει τους σχολιαστές)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς βρεθήκαμε Δήμητρα! Σ᾽ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
      Εύχομαι να τον γκρεμίσεις τον τοίχο (εφόσον το θέλετε το τρίτο παιδάκι, εξάλλου τα παιδιά μόνο ευτυχία είναι).
      Δεν είχα ασχοληθεί με τα σχόλια και θα προσπαθήσω να το διορθώσω.
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  3. ''Κάθε εμπόδιο που έρχεται στο δρόμο μας είναι για καλό.....''

    Αυτό θα μου μέινει απ' 'ολα που γράφεις Μαράκι...

    Είσαι πολύ δυνατή και όλα θα πάνε καλά, το πιστεύω ...

    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω πως μόνο έτσι τα έχουμε καταφέρει ως τώρα σαν οικογένεια κι έτσι θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε, με την αντίληψη πως ό,τι έρχεται στο δρόμο μας σίγουρα - σ ί γ ο υ ρ α- έχει και μια θετική πλευρά που περιμένει να την ανακαλύψουμε! Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  4. Γεια σου Μαράκι! Αποδεδειγμένα κάθε εμπόδιο για καλό! /Αλλά μερικές φορές η ανθρώπινη φύση στρέφεται προς τα κακά, γιατί τα καλά τα θεωρεί δεδομένα...
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή