Απόλυτη ελευθερία βούλησης....

Χθες, λοιπόν, μια Πέμπτη σαν όλες τις άλλες Πέμπτες, αποφασίσαμε ως Σύλλογος Καθηγητών πως έπρεπε να κανονίσουμε τα της ημερησίας εκδρομής τους σχολείου μας κάπου εκεί προς τα τέλη Απρίλη.

Με πλήρως διαφανείς και δημοκρατικές διαδικασίες  προτείναμε τρία μέρη στα παιδιά και αφήσαμε το κάθε τμήμα να ψηφίσει την τοποθεσία της επιλογής του για την εκδρομή. (Ως εδώ τέλεια, είμαι εξαιρετικά περήφανη για το σχολείο μας).

Προτείναμε, λοιπόν, ως καθηγητές την Θεσσαλονίκη, τη Θάσο και τη Βεργίνα (αν και να σου πω την αλήθεια, αυτή η τελευταία επιλογή ήταν απλώς αντιπερισπασμός, γιατί με 60 χλμ την ώρα θα φτάναμε σε κανένα 4ωρο, ένα 4ωρο εκεί μες στο νερό και άλλο τόσο να γυρίσουμε, θα φτάναμε στα σπίτια μας την ώρα που θα ούρλιαζαν οι λύκοι). Αντιπαρέρχομαι, παρ᾽ όλα αυτά, τις ραδιουργίες των καθηγητών και περνάω στις ραδιουργίες των μαθητών.

Η Γ´ Γυμνασίου (50 μαθητες) - θα μου πεις τώρα τι με νοιάζει πόσοι μαθητές είναι; - κάνε υπομονή, εξηγούνται όλα παρακάτω - ανακοίνωσε στις υπόλοιπες τάξεις (Α´ και Β´= 114 μαθητές) ότι αν δεν ψηφίσουν Θεσσαλονίκη, θα τους καταστρέψουν την εκδρομή!

Ψηφίζουν ενωμένα τα πρωτάκια και τα δευτεράκια ........ Θάσο! Eat our dust Γ´ Γυμνασίου! (Μα πραγματικά, είμαι πολύ περήφανη για τα παιδιά μας).

Πλην όμως, για να πάμε εκδρομή χρειάζεται η συμμετοχή τουλάχιστων 125 παιδιών (το πιάνεις τώρα το υποννοούμενο με τους αριθμούς των μαθητών), δηλαδή αν η τρίτη δεν έρθει, δε θα πάει κανείς μας εκδρομή.

Επιστρατεύουμε τα μεγάλα μέσα! Περνάει ο διευθυντής από τις τάξεις του σχολείου, τους εξηγεί τα νούμερα (δε βγαίνουνε, δε βγαίνουνε τα έρμα τα κατσίκια μας) και τους προτείνει, αν θέλουν να ξαναψηφίσουν.

Μαντέψτε..... Όχι, μαντέψτε. Πάμψηφεί Θεσσαλονίκη!

Σας εἰπα πόσο περήφανη είμαι για τα παιδιά μας;

Αν είσαι φίλος......

Αφορμή για τη σημερινή ανάρτηση στάθηκε το σχόλιο στο facebook ενός φίλου που είχε γενέθλια χθες. Το παραθέτω αυτούσιο διατηρώντας την ανωνυμία του:

Σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές......εδω όμως θα ήθελα να πω κάποια πράγματα που και ο ίδιος νιώθω,κάνω και βέβαια δεν θα ήθελα να κάνω.....κάποτε όταν είχε γενέθλια ένας φίλος μου τον έπαιρνα τηλ και του ευχόμουν ή τον έβλεπα αν ήταν εφικτό και του έδινα τις ευχές μου.....απο τότε που η τεχνολογία έχει μπει στην ζωή μας για τα καλά αυτα τελειώσανε.....δυστυχώς τα πάντα πλέον περνάνε μέσα απο μια οθόνη ενος υπολογιστή-tablet-κινητού και τίποτε περισσότερο......δυστυχώς αυτό το σκέφτηκα στα δικά μου γενέθλια.....οχι δεν πρέπει να είναι έτσι....οι ανθρώπινες σχέσεις δεν καλύπτονται απο ένα τόσο απλό μήνυμα.....σας ευχαριστώ και πάλι όλους.......

Τις ίδιες ακριβώς σκέψεις έκανα κι εγώ πριν λίγες μέρες στα δικά μου γενέθλια, δεν βρήκα όμως το θάρρος ή αν θες την ειλικρίνεια για να το γράψω στο status μου.

Μερικά χρόνια πριν, όταν δεν υπήρχαν τα κινητά τηλέφωνα, ο μόνος τρόπος για να επικοινωνήσεις με κάποιον ήταν ή το ταχυδρομείο ή το σταθερό τηλέφωνο. Έπρεπε να θυμάσαι απ´έξω την ημερομηνία των γενεθλίων κάποιου αγαπημένου σου προσώπου ή να την έχεις σημειωμένη σ᾽ ένα μικρό βιβλιαράκι, το οποίο συμβουλευόσουν για να μην ξεχάσεις να του ευχηθείς. Μπορούσες να στείλεις μια ευχετήρια κάρτα, ένα σύντομο γράμμα που θα έδειχνε όμως το ενδιαφέρον σου ή και ένα εκτενές - αφορμή για να επικοινωνήσεις και τα δικά σου νέα και να περιμένεις απάντηση. Έχω αναφερθεί σε παλιότερη ανάρτηση στα γράμματα (τις σκέψεις μου αν θες μπορείς να τις διαβάσεις εδώ).  

Στο σταθερό τηλέφωνο, από την άλλη, μπορούσες να ακούσεις τη φωνή του άλλου, τη χαρά του, τη συγκίνησή του που τον θυμήθηκες.... Να γελάσετε μαζί, να θυμηθείτε παλιότερα γενέθλια και ούτω καθεξής.....

Όλα αυτά αντικαταστάθηκαν από τα γραπτά μηνύματα στο κινητό τηλέφωνο, όπου τα αστεία προσωπάκια προσπαθούν μάταια να δώσουν στο σύντομο κείμενο κάτι από την αυθεντικότητα των συναισθημάτων.....

Και στη συνέχεια το facebook, όπου είναι πανεύκολο να θυμηθείς τα γενέθλια κάποιου - στο υπενθυμίζει πάνω πάνω στην αρχική σελίδα - και το μόνο που χρειάζεται είναι να πατήσεις πάνω στο όνομά του και να γράψεις δυο - τρεις λέξεις για τα χρόνια πολλά, τυπικά και χωρίς πολλά πολλά! 

Το έχω κάνει κι εγώ πολλές φορές και έχω αισθανθεί αμήχανα.... Δε λέω ότι αυτός ο τρόπος δεν είναι θεμιτός. Είναι σίγουρα αποδεκτός και ίσως και ο μόνος καμιά φορά για να επικοινωνήσεις με τα ξαδέρφια σου στην Αυστραλιά, την Ισπανία, τη Σουηδία ή όπου αλλού στον κόσμο. ´Ομως, δε θα έπρεπε να είναι ο μόνος τρόπος για να ευχηθείς υγεία, αγάπη, ευτυχία, χρόνια πολλά στους φίλους σου.

Φιλώ στα αρχαία ελληνικά σημαίνει αγαπώ. Φίλος είναι ο αγαπητός, ο αγαπημένος.

Αν είσαι φίλος, λοιπόν, πάρε με στο τηλέφωνο.

Αν είμαι φίλος, οφείλω να ξοδέψω λίγο χρόνο και ενέργεια παραπάνω για να ακούσω τη φωνή σου.

Δεν ξέρω, αν συμφωνείς.......